Intimističko usmjerenje, rjeđe zastupljeno u suvremenim umjetničkim strujanjima, upravo je konstanta u radovima Danka Friščića. Ova intimistička crta u većoj ili manjoj mjeri istaknuta je u svim njegovim ostvarenjima neovisno od medija u kojima su realizirana. Druga Dankova prepoznatljiva osobina brisanje je granica između različitih medija, odnosno slikarstva, fotografije, videa i instalacija, koji se u svakom ostvarenju isprepliću ali i konfrontiraju. Stoga bismo ovu umjetnost mogli označiti terminom „multimedijalni intimizam“.
Spomenute odlike prisutne su i u najnovijim radovima izloženim u Galeriji Miroslav Kraljević, građenima od slikarskih, grafičkih i video komponenti. Kao idejno polazište autor i ovaj put uzima svoja ranije nastala djela; naime, kod njega ne možemo pratiti linearan razvoj umjetničke misli, već ova umjetnost evoluira na ranijim zasadama, a razvoj uključuje i osvrtanje unatrag, promišljanje već promišljenog. Umjetnik reciklira svoja starija slikarska ostvarenja, te proučava kako se kroz filtar vremena, te kroz tehničke zadatosti drugih medija, ona mijenjaju formalno- vizualno i značenjski. Naziv izložbe Nekrofilija postavlja pitanje u kojoj mjeri umjetničko djelo egzistira u fazi nastanka, zatim unutar galerijske situacije kada komunicira s promatračem i na kraju, pohranjeno negdje daleko od očiju stvaratelja i publike. Nastojeći revitalizirati svoja, po autoru „mrtva“slikarska djela, on ih podvrgava procesu „oživljavanja“; najprije djelo snima fotografskim aparatom, zatim dobivenu fotografiju kompjuterski obrađuje ili snima videom, te je konačno oblikuje u formi printa velikih dimenzija. Novonastaloj „lažnoj slici” Danko ironički pridodaje „salonski „ugođaj u vidu šarolikog okvira dekoriranog raznovrsnim aplikacijama, dok dokumentaristički snimak jedne od faza prerade originalnog djela postaje statični video uradak. Slika izložena na nekoj davnoj izložbi sada kroz izmjenu strukture i kroz novi medij, ponovo komunicira. Drugu kompoziciju prisutnu na izložbi također možemo promatrati kao svojevrsnu „vizualnu iluziju“koja briše granice slikarstva i grafike. Visoko kvalitetan kompjuterski print velikih dimenzija nalijepljen je na neobrađeno platno, te simulira teksturu i izgled apstraktne slikarske kompozicije. Klasična gradiva slike, poput boja i preparacije zamijenila su svoju tradicionalnu ulogu: naime, ono što je uvriježeno „iza“naslikanog-preparacija, ovaj put ima ulogu slikarskog materijala nanesenog na površinu printa, dok je boji, u prvom redu slikarskoj materiji, namijenjena uloga ljepila kojim je print pričvršćen za platnenu podlogu. I ovaj rad popraćen je videom, sastavljenim od naizmjence dokumentarističkih snimaka digitalno obrađenih fotografija starijih radova u domaćem, radnom ambijentu, te kadrova iz epizode TV serije „Zone sumraka“. Preuzimanje specifičnih sekvenci ili kadrova iz raznolikih filmskih i TV uradaka prepoznatljiva su osobina Friščićevog video opusa, a svojom su tematikom najčešće vezani uz osnovna autorova promišljanja o položaju umjetnosti u današnjem vremenu. Mogli bismo zaključiti da kroz radove prikazane na izložbi u Galeriji Kraljević Danko Friščić relativizira estetske kriterije te ističe svoj nadasve konceptualni pristup umjetničkoj problematici, istovremeno iznoseći svoju intimnu priču o društvenoj ulozi i položaju umjetnika- slikara
Željka Himbele
– – – – – – – – – – – – – – – –
Danko Friščić rođen je u Zagrebu 30.05.1970. Na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu diplomirao je slikarstvo 1997.godine u klasi prof. Đure Sedera. Član HDLU-a od 1998.godine.
